نامه هایی از زمین 1

خداجان سلام

ربنا سلام

ای صاحب زیبایی و دوست دار زیبایی ها سلام

ای روشنایی کوچه های تاریک قلب من سلام

تو ای زیباترین عشق حسین حلاج سلام

ای مهربان ترین معبود امکان سلام

وتو ای بخشنده ترین پروردگار

ای رب النوع گذشت که به نفس تو کوه بدی کاه میشود و به معرفت تو کاه شکر نعمت کوه

جز تو برکه سجده کنم که خاک پاک به رخ میکشد ان غسلی که نیمه شب از اشک عاشقان تو به بدن ساخت و ان گاه که سجاده ی علی بود و عالمی را جز تو از برای بندگی نبود

واین تنها غصه ی خاک است

پس اب را چه گویم که در مسیری به قدمت حیات ره به سوی تو میجوید

واز اب هم بگذرم به بوستانی میرسم که مرغ سعدی پریشان حال تو را میستاید

ای زیباترین واژه ی یر زبان جاری

وای دنیای روح و معنی نیامده بر زبان .........

دربندگی من همین بس که از عهده ی ریگی از کوه محبت های تو سر سجده و شکر اورم

پس بر من قهر مکن که من نیاز دارم به ناز تو ای نازنین هستی و ای جمال دیده ی بینا و دل نابینا

یارب.....

تورا میستایم......

و روح و جسم پریشان حال خود را در اغوش تو وا میگذارم.....

پس گرم در اغوشم گیر .................

شب خوش رفیق