دیدگاه اهل سنت: اهل سنت نظرات متفاوتی را در مورد خودارضایی دارند. برخی آن (علمای شافعی و مالکی) را در تمام به طور کلی حرام میدانند، برخی (تابعین) در آن را کاملا مجراز میشمارند و سرانجام گروهی دیگر (حنفی و حنبلی) مواردی آن را مجاز میشمارند که شخص مجرد باشد و و در صورت عدم انجام ترک ارتکاب زنا داشته باشد.
دیدگاه شیعیان: از نظر شیعیان خودارضایی به طور کامل و در تمام اشکال آن حرام میباشد. حتی به اعتقاد برخی مراجع دینی، خودارضایی از «گناهان کبیره» است. با این حال بنا بر فتوای اکثر مراجع اگر استمنا به دست همسر شخص انجام شود گناه به حساب نمیآید.
در آیین تائویسم، مردان از خودارضایی منع شدهند. زیرا با اعتقاد به منابع انرژی در شکم تحتانی، استمنا بدن را از انرژی تخلیه و مانع از ادامهٔ حیات هارمونیک میشود. همچنین بر پایه دستورهای این آئین، خودارضایی زنان باعث کاهش عمر و امراض لاعلاج در آنان میشود.
دیدگاه کاتولیکها: از نظر کلیسای کاتولیک، در پارهای موارد، برای شناخت بدن و احساسات جنسی، آن را مجاز میشمارند.
دیدگاه پروتستانها: به عقیدهٔ پروتستانها، خودارضایی یک سیر طبیعی از سیکل جنسی افراد است و این امر مانع از روابط جنسیای مانند همجنسگرایی میشود که از نظر کلیسای پروتستان «غیرمجاز» است.
در مورد رابطهی بین خودارضایی و سرطان پروستات در بین دانشمندان دو نظر مخالف وجود دارد:
در سال ۲۰۰۳ یک گروه تحقیقاتی ِ استرالیایی با سرپرستی ِ گراهام گیلز از انجمن سرطان استرالیابه این نتیجه رسیدند که خودارضایی به طور مکرر، احتمال ابتلا به سرطان پروستات در مردان را کاهش میدهد. مردانی که در دههٔ سوم زندگی خود (۲۰ تا ۳۰)، به طور متوسط ۵ بار یا بیشتر در هفته انزال داشتند، به طور قابل توجهی با خطر کمتر ابتلا به سرطان پروستات روبرو بودند. با این وجود این آزمایشها نتوانستند ارتباط عِلّی مستقیم بین این دو را نشان دهند. این پژوهش همچنین نشان داد که افزایش تعداد دفعات انزال از طریق خودارضایی در مقایسه با افزایش انزالهای ناشی از آمیزش جنسی برای افراد مذکر سودمندتر است. زیرا آمیزش جنسی با خطر ابتلا به بیماریهای آمیزشی همراه است که این خود میتواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.
به نظر میرسد این موضوع به سن افراد بستگی داشته باشد. تحقیقی دیگری در سال ۲۰۰۸ نشاان داده که انزالهای مکرر بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی میتواند با خطر بیشتر ابتلا به سرطان پروستات همبستگی (و نه رابطهٔ علی) داشته باشد. اما در همین تحقیق معلوم شد که انزالهای مکرر در دههٔ ششم (۵۰ تا ۶۰) زندگی فرد، میتواند با خطر کمتر ابتلا به سرطان پروستات همبستگی داشته باشد
علاوه بر احساس لذت جنسی، خودارضایی برای رهایی از تنشهای جنسی بویژه در هنگامی که شریک جنسی در دسترس نیست انجام میشود. خودارضایی گاهی به منظور رفع اضطراب و رسیدن به آرامش صورت میگیرد. در نوجوانان گاهی خودارضایی با هدف کنجکاوی در خصوص دستگاههای تناسلی اجرا میشود. همچنین گاهی با هدف پیشگیری از انتقال بیماریهای مقاربتی و یا بارداری صورت میگیرد. در غرب گاهی در برخی نارساییهای جنسی توسط پزشک نیز استمناء تجویز میشود.
خودارضایی (همچنین اِستِمناء برای مردان و استِشهاء برای زنان) از روشهای ارضای است، این عمل با انگیزش و تحریک اندام جنسی شخص از سوی خودش و یا آلات مصنوعی و ابزارهای ماشینی نیز که آمیزش جنسی را همانندسازی میکنند، انجام میگیرد و معمولاً انجام آن تا رسیدن به اوج لذت جنسی ادامه پیدا میکند که در مردان همراه با بیرون پاشیدن منی و در زنان بصورت اسپاسم (سفتی عضلانی) همراه با لذت شدید در ناحیهٔ مهبل میباشد. جلقزدن را عموماً انجام این عمل توسط خود شخص در نظر میگیرند اما تحریک آلت توسط فردی دیگر البته بدون آمیزش جنسی (معمولاً با دست) را نیز جلقزدن گویند.تقریباً ۶۰ تا ۹۰ درصد پسران نوجوان و ۴۰ درصد دختران خودارضایی میکنند. خودارضایی در غرب به عنوان روشی سالم، طبیعی و ایمن در نظر گرفته میشود که بسیاری از خطرات روابط جنسی دوطرفه و بیماریهای مقاربتی را دربر ندارد.